Was’t maar vaderdag geweest

voor allen schrijf ik
die eens een vader hadden
de enige op aarde die ‘papa’ genoemd kon worden
maar die jou nu nooit meer hoort
er trilt iets door mijn hart het boort
daar een gat
bloedend hart

en ik voel mee met iedereen die morgen de pijn
van het zonder vader moeten zijn
voelen, horen en zien
in erediensten waar te kust en te keur vaders opdraven
en in de schijnwerpers staan
misschien zelfs op podia

zie ik jouw leegte, jouw gemis, jouw lege plaats
en draai me even om
huil met je mee