Joost,

ik begrijp het zo goed, denk ik
al kan ik het niet vatten
zag je er geen gat meer in?

zag niemand je bloedend hart
je eenzaamheid
kreeg je geen gehoor toen je klopte op deuren
waarachter je ziel in vrijheid
kon wonen
ademhalen
in de ruimte gezet?

mijn collega, groots schrijver
je deelde werelden met je boeken
maar jouw eigen, hoogstpersoonlijke wereld
kenden je lezers niet, denk ik
weet ik

toch ken ik je ten dele
en begrijp het zo goed
dat je ziel te zwaar werd onder je arm
want jij bent mens als ik
ik als jij

Koert.