Natuurlijk weet ik dat het een goed christen betaamt om kuise woorden te bezigen. En daar zijn nog Bijbelverzen voor te vinden ook. Uit mijn hoofd is Efeze 5:3 zo’n vers waar, meen ik, staat dat er geen vuile rede uit mijn mond mag komen.

Nu vind ik het even op zijn plaats om een woord te gebruiken om mijn ongenoegen en frustratie te uiten. Noem het een heilig vloeken. Jens’ school, waar hij net twee weken draait, gaat definitief sluiten. De hoge heren in Den Haag hebben dat zo bepaald. Er was geen land meer mee te bezeilen. Oftewel: er waren te weinig kinderen op dit stukje land dat nog protestants christelijk mocht heten.

Een verlies voor onze zoon Jens, een verlies voor ons als gezin en een nog groter verlies voor ons dorp en ons land. Nou ja, zo christelijk was ons landje al niet meer natuurlijk.

Jens deed het fantastisch en heeft het enorm naar zijn zin op zijn nieuwe school. Na twee weken mocht hij klassikaal horen van de juf dat het ‘exit school’ was. Hij mag nu met zijn ouders een andere school gaan zoeken. Noodgedwongen.

Het voelt voor ons als ouders, of laat ik voor mijzelf spreken, alsof we met onze zoon aan het sollen zijn. Het kan toch niet gezond zijn om zo van hot naar her gesleept te worden? Al is het zo dat we daar op dit moment weinig van merken. Hij poseert direct na het verdrietige verhaal van zijn juf rustig in zijn sneeuwpak. Apetrots als hij is. En jawel, de kinderen denken eigenlijk maar aan één ding: spelen in de sneeuw. En Jens burgert in elke wereld wel in, zoals geen ander kan inburgeren.

We zijn dus mooi in de aap gelogeerd. Gezichtsverlies voor de buurt? Ach, wij wisten van niets, helemaal van niets. Dus ons treft geen blaam. Al zullen er altijd mensen zijn die leedvermaak hebben, maar die heb je overal in de wereld. Wij hebben bewust gekozen voor deze school én we gaan bewust kiezen voor een andere school. De toekomst ligt open. Een nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Mochten er mensen zijn die denken dat wij ons misrekend hebben? Dat is niet het geval. Het aantal inwoners van Hazerswoude-Rijndijk per vierkante meter was de richtlijn en norm. De school voldeed. Er waren genoeg leerlingen. Het leerlingengetal was het probleem niet. Maar nu komt het: omdat de gemeente gefuseerd is met Alphen aan den Rijn vond er een hertelling van het aantal bewoners plaats. Dus is dat aantal het nieuwe uitgangspunt voor het aantal leerlingen dat op een school moet zitten, wil het rijk financiëren. Daarom zouden er ineens 138 leerlingen op Jens’ school aangemeld en ingeschreven moeten zijn. Dat is niet het geval, dus sluiten. Keihard, maar waar. Overal in de wereld draait het om de duit, dus ook in Alphen.

Als iemand mij kan vertellen waar de fusie überhaupt goed voor is geweest, die mag het zeggen. Kleine dorpsgemeenten zijn gefuseerd en aan gesloten bij één supergemeente. De laatste heeft het voor het zeggen. Zijn we er beter op geworden? Een paar voorbeelden. 1) Voor gemeentezaken moeten mensen (ook ouderen) helemaal naar Alphen (5 kilometer), 2) grof vuil (werd gratis opgehaald, moeten wij nu zo’n 35 euro voor betalen), 3) Prot. Chr. School, als eeuwenlang gezicht van het dorp (1880?) moet sluiten.

KK