Marjan Bolks is de ex-vriendin van mijn jongste broer Benjamin.
Zij werd geschept door een auto langs het kanaal in Hardenberg.
Ze heeft daarna jarenlang in coma gelegen en is op 22-jarige leeftijd aan haar verwondingen bezweken.

Deze gebeurtenis heeft diepe indruk op ons gemaakt en een blijvende afdruk achter gelaten in het leven van hen voor wie Marjan lief en dierbaar was. Haar wil ik ook gedenken d.m.v. twee gedichten.

Meisje, sta op

Kon ik maar
Genezen haar
Met een handgebaar
Het meisje dat zwaar
Gewond, lag te ademen
Slikkend, bijna stikkend in haar opgehoeste slijm

Maar ik kon niet
Wat ik wilde
Bad de hemel bij elkaar
Om haar bed te bevolken
Met engelen
Om haar op te richten

Zij veranderde mij wel
Wat ik zag
Mijn kijk op de werkelijkheid
Veranderde bij die aanblik
Meisje, zei ik, sta op en word gezond
In Jezus’ Naam, smeekte ik dat
Maar er gebeurde niets
Nu is ze dood

Misvormd brein

Het meisje liet haar fiets achter
Op de weg
Roodgekleurd metaal
Met bloed

Vervormd als haar fiets
Was het meisje misvormd
Diep van binnen
In het hart van haar bestaan
Getroffen

Meer dood dan levend
Zag ik haar
Tekenen van dood en verderf
Stonden op haar hoofd
Afgeschreven

Marjan liet een auto voor
Moeder met kinderen
Bleven achter
Voor altijd door haar dood getekend